Translate

sobota, 6 kwietnia 2013

Rozdział 14

(...) z informacjami. Znaleziono Josha, jednak Nialla z nim nie było. Mijały dnie, a ja cały czas siedziałam zamknięta w sobie, rodzicom nie dawałam znaku życia, choć pewnie już się martwili, ponieważ w telewizji huczało o zaginięciu Horana. W nocy nie mogłam spać, rano jeść i tak na okrągło. Osobami, które były teraz cały czas przy mnie to chłopacy i Danielle. Zżyłam się z nimi. Cieszyłam się, że są, a jednak czegoś mi brakowało... Tak! Tej osoby, o której teraz pewnie myślicie. Nie mogłam znieść myśli, że Niall może gdzieś tam leży umierający, a ja nie mogę pomóc. W takich chwilach łzy napływały mi do oczu. Jednak wróćmy do początku dzisiejszego dnia. 
*
Jak zwykle siedziałam przy oknie, po którym spływały krople deszczu. Na dworze było pochmurno, ale co to teraz zmieniało, skoro i tak nie miałam zamiaru wychodzić... Widać było, że Harry najbardziej martwił się o mnie. To mu mogłam wypłakać się na ramieniu. Próbował mnie pocieszać, jednak nie potrafił. Wydawało mi się nawet, że niedługo przeze mnie dostanie szału, dlatego go przepraszałam, on jednak udawał, że nie wie o co chodzi. Tak samo było i dzisiaj... Wszedł do pokoju usiadł koło mnie i przytulił. Patrzyłam się w jego oczy. Nie rozumiałam, czemu on jest dla mnie taki dobry, czemu wszyscy są dla mnie tacy dobrzy...
-Dzwonili z policji... Josh im wszystko wydukał, teraz tylko szukają miejsca w którym znajduje się Niall. -powiedział. Trochę mi ulżyło, jednak zadawałam sobie pytanie, a co jeśli on nie żyje? To wszystko moja wina. Łzy spłynęły mi po policzku, a Harry przytulił się do mnie jeszcze mocniej.
-Dziękuje i przepraszam -odsunęłam się od niego lekko  uśmiechając się. 
-Za co przepraszasz? -popatrzył się na mnie jak na wariatkę. W tej chwili pożałowałam, że to powiedziałam. 
-Wydaje mi się, że niedługo przeze mnie dostaniesz szału, a i tak ciągle jesteś przy mnie jak nikt inny. -patrzyłam się na niego ze strachem w oczach. Znowu łza spłynęłam mi po policzku.
-To źle ci się wydaję. Jestem przy tobie bo chcę, rozumiesz? -uśmiechnął się i wyszedł. Wydawało mi się, że loczek skrywa jakąś tajemnice, ale ja nie myślałam logicznie, nie potrafiłam. Po chwili do pokoju wkroczyła Danielle, przyniosła mi kubek kawy, ponieważ uważała, że jak nie śpię to chociaż pić kawę muszę. Myślałam, że dziewczyna wyjdzie, jednak usiadła koło mnie i uśmiechnęła się.
-Zobaczysz, znajdzie się. Cały i zdrowy, obiecuję ci to. -przytuliła mnie, po czym wstała i ruszyła w kierunku drzwi.
-Danielle... -odwróciła się. -Dziękuje -uśmiechnęłam się, odwzajemniła uśmiech i wyszła. Zostałam sama, spoglądałam chwilę na kubek z kawą, ale po chwili znowu wzrok skierowałam do okna. Zobaczyłam nadjeżdżający samochód policyjny. Wyszły z niego dwie postacie i skierowały się do drzwi. Wyszłam z pokoju i usiadłam na kanapie koło chłopaków, którzy cały czas tutaj siedzieli. Policjanci weszli do domu, przywitali się i...
-Dzień dobry, mamy dla państwa dobre wieści. Pan Niall Horan został przewieziony do szpitala. Ma tylko kilka zadrapań i jest odrobinę odwodniony, jednak nic nie zagraża jemu życiu. -uśmiechnęłam się w końcu jakieś dobre nowiny.-Jeżeli państwo chcą mogą do niego pojechać. -zgodziliśmy się, a ja pobiegłam do łazienki umyłam się, włosy uczesałam w kłosa i ubrałam się w to
*
Nie lubię szpitali. Wszystko jest tu takie szare i... Po drodze do pokoju, w którym przebywał Niall zatrzymała nas pielęgniarka.
-Dzień dobry. Pani Steven? -zapytała.
-Tak, a o co chodzi? -zdziwiłam się. 
-Pan Horan prosi, żeby weszła pani na końcu. -to nie miało sensu, ale po kiwałam głową i się zgodziłam. Siedziałam na korytarzu z chłopakami i ani razu nie odezwałam się słowem. Cieszyłam się, a jednak nie byłam spokojna... Nagle Harry wyszedł, a to oznaczało, że teraz moja kolej. Przekroczyłam próg, zobaczyłam jak na twarzy Nialla pojawił się uśmiech. Podbiegłam do niego i mocno się w wtuliłam... Chłopak wyszeptał tylko "Kocham Cię", po czym jeszcze mocniej mnie do siebie przyciągnął. Na mojej twarzy automatycznie pojawił się uśmiech. 
-Tęskniłam -wyszeptałam spod łez szczęścia. 
-Ja też, przepraszam. -zaśmiał się lekko.
-To nie twoja wina -nareszcie wiedziałam, że wszystko jest dobrze. 
-No nie wiem. -przyciągnął moją twarz do swojej i złożył na moich ustach pocałunek, widziałam jak się przy tym męczył, więc lekko się od niego oddaliłam.
-Kocham Cię -powiedziałam. 
**************************************
Mam nadzieję, że nie jest takie krótkie jak poprzednie :3 Dziękuję Wam za tyle miłych komentarzy. Do zobaczenia :)) 

10 komentarzy:

  1. świetne pisz dalej CZEKAMM!!!
    LOLA

    OdpowiedzUsuń
  2. Boziu już nie moge sie doczekać następnego rozdziału <3 i prosze mogłabyć pisać troche dłuższe ?? proszee :D ;*

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Staram się C: Jednak nauka robi swoje xd Mam strasznie mało czasu, dlatego dodaje takie krótkie i jeszcze do tego musicie czekać :cc A wiem, że jest to męczące bo też nie lubię długo czekać i do tego czytać krótkie :( Ale postaram się, jednakże wtedy będziecie musieli trochę poczekać, ponieważ nie będę tego pisać w jeden dzień, a parę :p Pozdrawiam. Xoxo. ♥

      Usuń
  3. Cudowny rozdział ;) Cieszę się, że Niall się znalazł cały i zdrowy ;))

    OdpowiedzUsuń
  4. O boszz, dawaj więcej!! Błagaaam !!!!!!!!

    OdpowiedzUsuń
  5. Cudo jak zawsze. Czekam na następną część.

    OdpowiedzUsuń
  6. Świetny, nie mogę się doczekać następnego rozdziału. : ).
    Życzę dużoooo weny ^^ .

    OdpowiedzUsuń
  7. Boski,w końcu Niall się znalazł .. a ja głupia podejrzewałam Harrego : o jak mogłam ?! xD weny życzę ;*

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Haha. Tak bywa :3 Ale chyba właśnie oto w tym chodzi xd Haha ♥ Bardzo dziękuje. W weekend powinien pojawić się kolejny rozdział :) Pozdrawiam. xx.

      Usuń